Afzien
Door: Petra
22 Mei 2014 | Spanje, Hontanas
De afgelopen 2 dagen is het erg slecht weer. Gister, de dag na Burgos regende het erg hard en mijn jas en schoenen zijn niet (meer) waterdicht. Binnen het uur was ik al doorweekt en besloot van ellende maar het klooster (Monasterio de Santa Maria La Real de las Huelgas) te bezoeken.
Er waren 6 mensen die meededen met de toer, en een gids en een beveiligingsbeambte. De gids deed de toer in 2 talen, Frans en Spaans dus ik begreep er niets van. Fotos nemen was verboden, zelfs buiten, en de beveiligingsbeambte zat steeds naar mij te loeren of ik toch niet stiekem een foto nam... Je zou het bijna doen om haar wat te doen te geven ;-)
Om 12 uur na het bezoek, toch maar weer verder gegaan, het was inmiddels droog maar er stond heel veel wind. Op de Meseta had ik alles tegenwind, je ziet alleen maar een slingerend paadje en verder uitgestrekte velden. Bij toeval ontmoette ik een Nederlandse vrouw in het plaatsje Rabe de las Calzadas. Zij had een app met adressen van Pensions, in mijn boek staan alleen Auberges, en die zijn dus vaak niet te reserveren. Aangezien ik pas rond 4 uur zou aankomen in Hornillos del Camino (20 km) moest ik toch iets. Ik had het laatste bed te pakken, gelukkig maar.
Want bij aankomst bleek het hele dorp weer "vol" te zitten. Na Burgos bevind ik me weer in die kluwen van pelgrims. Iedereen neemt een stop in Burgos en doet erna de etappe van 20 km, omdat de volgende plaats 31 km verder is. Het zal vanaf hier alleen maar erger worden.
Ik sprak vanmorgen bij het ontbijt een Canadese vrouw, Anita, zij heeft vorig jaar een poging gedaan om naar Santiago te lopen maar gleed uit vlak voor Roncesvalles, en brak haar elleboog. Dit jaar doet ze een nieuwe poging maar heeft ze ernstige tendinitis en loopt "halve dagen".
Eerst voelde ze zich nog schuldig dat ze de bus of de taxi nam, maar inmiddels weet ze ook dat heel veel mensen het doen. Ze zegt, als ik had geweten dat het zo druk was, dan was ik niet gekomen. Want wat is de toegevoegde waarde nog van de Camino met zoveel mensen? Ze heeft heimwee. Het is elke dag vechten om een bed, het kan niet de bedoeling van Pelgrimeren zijn.
Ze zei ook, "In Canada hoor je alleen maar enthousiaste verhalen, je hoort nooit iemand over blessures of over de massa·s pelgrims. Everybody must be lying their teeth out". Ik ben het volledig met haar eens. Na Pamplona ging het beter, toen was de stroom wat uitgespreid, maar nu na Burgos is het weer even erg. Ik ben eigenlijk alleen maar bezig pelgrims te ontlopen ipv ze te ontmoeten. De gesprekken blijven oppervlakkig omdat ik mijn eigen tempo loop en iedereen na een dag meestal weer kwijt ben. Als ik een "dormitory" met 16 bedden zie schiet ik in een depressie en boek toch weer een prive kamer. Ik ben meer geld kwijt dan begroot, maar dat zij dan maar zo.
Gister in Hornillos was het zelfs zo erg dat Pelgrims moesten doorlopen naar Hontanas (11 km verder) maar zelfs daar geen bed vonden. Ze moesten dus een taxi nemen terug naar Burgos voor een slaapplaats...
Ook het restaurant was afgeladen vol: 1 minuut voor 6 reeds geen plek meer te vinden.
Vandaag dus ook weer kneiterharde regen en ijskoud: Al na 11 km ben ik in het plaatsje Hontanas gebleven, ondanks dat het droog werd. Ik moet echt een poncho zien te scoren (de mijne had ik naar huis gestuurd ;-() en mijn was doen. Een vrije middag is ook niet verkeerd.
Bovendien worden mijn voeten moe: geen wonder na ruim 7 weken onderweg. Ik denk er serieus over om in de plaats Leon de overstap te maken naar de Camino Norte. Die moet niet al te ver daarvandaan zijn en loopt langs de kust.
Dit is niet zo·n positief stukje, maar het zal ook vast door het slechte weer komen; het is gedaan met het "vakantie vieren" en het echte afzien is begonnen! Eindeloze vlaktes, tegenwind, regen, blubberige paden en volle herbergen.
Inmiddels 51 dagen gelopen en1045 km.. Inclusief 2 rustdagen is dat ongeveer 21 km gemiddeld. Naar Santiago is het nog 456 km.
In Burgos kwam ik overigens mijn "familie" weer tegen, Albert, Roger en Walter. Ik was wel erg blij ze te zien, alleen is het toch iedere keer weer opnieuw beginnen.
Roger had een rustdag wegens periostitis, een ontsteking van het beenvlies. Walter had een rustdag wegens bronchitis, en Albert had gewoon een rustdag genomen. Lise en Jean Louis niet meer gezien. Ik vraag me wel eens af hoe zij de Camino nu vinden, na Frankrijk. Wellicht dat ik ze in Santiago terug zal zien?
Er waren 6 mensen die meededen met de toer, en een gids en een beveiligingsbeambte. De gids deed de toer in 2 talen, Frans en Spaans dus ik begreep er niets van. Fotos nemen was verboden, zelfs buiten, en de beveiligingsbeambte zat steeds naar mij te loeren of ik toch niet stiekem een foto nam... Je zou het bijna doen om haar wat te doen te geven ;-)
Om 12 uur na het bezoek, toch maar weer verder gegaan, het was inmiddels droog maar er stond heel veel wind. Op de Meseta had ik alles tegenwind, je ziet alleen maar een slingerend paadje en verder uitgestrekte velden. Bij toeval ontmoette ik een Nederlandse vrouw in het plaatsje Rabe de las Calzadas. Zij had een app met adressen van Pensions, in mijn boek staan alleen Auberges, en die zijn dus vaak niet te reserveren. Aangezien ik pas rond 4 uur zou aankomen in Hornillos del Camino (20 km) moest ik toch iets. Ik had het laatste bed te pakken, gelukkig maar.
Want bij aankomst bleek het hele dorp weer "vol" te zitten. Na Burgos bevind ik me weer in die kluwen van pelgrims. Iedereen neemt een stop in Burgos en doet erna de etappe van 20 km, omdat de volgende plaats 31 km verder is. Het zal vanaf hier alleen maar erger worden.
Ik sprak vanmorgen bij het ontbijt een Canadese vrouw, Anita, zij heeft vorig jaar een poging gedaan om naar Santiago te lopen maar gleed uit vlak voor Roncesvalles, en brak haar elleboog. Dit jaar doet ze een nieuwe poging maar heeft ze ernstige tendinitis en loopt "halve dagen".
Eerst voelde ze zich nog schuldig dat ze de bus of de taxi nam, maar inmiddels weet ze ook dat heel veel mensen het doen. Ze zegt, als ik had geweten dat het zo druk was, dan was ik niet gekomen. Want wat is de toegevoegde waarde nog van de Camino met zoveel mensen? Ze heeft heimwee. Het is elke dag vechten om een bed, het kan niet de bedoeling van Pelgrimeren zijn.
Ze zei ook, "In Canada hoor je alleen maar enthousiaste verhalen, je hoort nooit iemand over blessures of over de massa·s pelgrims. Everybody must be lying their teeth out". Ik ben het volledig met haar eens. Na Pamplona ging het beter, toen was de stroom wat uitgespreid, maar nu na Burgos is het weer even erg. Ik ben eigenlijk alleen maar bezig pelgrims te ontlopen ipv ze te ontmoeten. De gesprekken blijven oppervlakkig omdat ik mijn eigen tempo loop en iedereen na een dag meestal weer kwijt ben. Als ik een "dormitory" met 16 bedden zie schiet ik in een depressie en boek toch weer een prive kamer. Ik ben meer geld kwijt dan begroot, maar dat zij dan maar zo.
Gister in Hornillos was het zelfs zo erg dat Pelgrims moesten doorlopen naar Hontanas (11 km verder) maar zelfs daar geen bed vonden. Ze moesten dus een taxi nemen terug naar Burgos voor een slaapplaats...
Ook het restaurant was afgeladen vol: 1 minuut voor 6 reeds geen plek meer te vinden.
Vandaag dus ook weer kneiterharde regen en ijskoud: Al na 11 km ben ik in het plaatsje Hontanas gebleven, ondanks dat het droog werd. Ik moet echt een poncho zien te scoren (de mijne had ik naar huis gestuurd ;-() en mijn was doen. Een vrije middag is ook niet verkeerd.
Bovendien worden mijn voeten moe: geen wonder na ruim 7 weken onderweg. Ik denk er serieus over om in de plaats Leon de overstap te maken naar de Camino Norte. Die moet niet al te ver daarvandaan zijn en loopt langs de kust.
Dit is niet zo·n positief stukje, maar het zal ook vast door het slechte weer komen; het is gedaan met het "vakantie vieren" en het echte afzien is begonnen! Eindeloze vlaktes, tegenwind, regen, blubberige paden en volle herbergen.
Inmiddels 51 dagen gelopen en1045 km.. Inclusief 2 rustdagen is dat ongeveer 21 km gemiddeld. Naar Santiago is het nog 456 km.
In Burgos kwam ik overigens mijn "familie" weer tegen, Albert, Roger en Walter. Ik was wel erg blij ze te zien, alleen is het toch iedere keer weer opnieuw beginnen.
Roger had een rustdag wegens periostitis, een ontsteking van het beenvlies. Walter had een rustdag wegens bronchitis, en Albert had gewoon een rustdag genomen. Lise en Jean Louis niet meer gezien. Ik vraag me wel eens af hoe zij de Camino nu vinden, na Frankrijk. Wellicht dat ik ze in Santiago terug zal zien?
-
22 Mei 2014 - 15:11
T.grooteman:
Hoi Petra.
Je moet welerg afzien,jeetje wat een mensen-massa.
net wat je schrijft,ze ontlopen, dan ze te ontmoeten.
Wens je veel sterkte,wij vertrekken naar een stille camping in Frankrijk
Toi Toi
Lieve groet Wim en Tien. -
22 Mei 2014 - 16:07
Anka:
och ermst (zou mijn half Belgische moeder zeggen), oftewel, ach arme ziel. Nee, het klinkt inderdaad niet zo positief. Het slechte weer doet geen goed natuurlijk, maar ik kan me voorstellen dat de massa mensen nog erger is (althans, dat zou ik vinden). Lekker aktie van je om die poncho naar huis te sturen, dacht je dat het in Spanje nooit regent? Het was hier ook even héél slecht en ik hoorde op tv dat in ZW Frankrijk 28000 huishoudens zonder stroom zitten vanwege de orages. Ja, de wetenschappers krijgen toch gelijk, El Nino zou gaan heersen (= veel extremere weersomstandigheden) en dat begint er verdacht veel op te lijken.
Je hebt groot gelijk om niet met 16 op de regel te gaan liggen, dan maar wat duurder uit, maar je mag toch wel een beetje comfort hebben, zeker na zulke rot dagen. Ik hoop dat het je lukt om een poncho te scoren (zal je zien, heb je de volgende weken alleen nog maar zon :-). Onze vakantie naar Z-Frankrijk hebben we een weekje uitgesteld, Oleg en Kana en Kai komen het hemelvaartweekend.
Succes verder en houd de moed erin!
Lieve groeten,
Anka -
22 Mei 2014 - 21:39
Ada:
Bonsoir!
Ja, regen en vooral lopen in de blubber zijn echt ingrediënten voor een dip. Maar ik vind het knap dat je toch van alle omstandigheden het beste probeert te maken. Op school hadden wij de middeleeuwse dagen. Een van de personen die vroeger altijd bij het middeleeuwenproject op school kwam is in middeleeuwse kleding, dus ook op van die schoenen met die dunne zooltjes naar Santiago gelopen! Om de ontberingen een beetje te ontlopen hebben ze toen in Frankrijk toch maar een stuk gesmokkeld door de trein te nemen! Ik heb wel weer een aantal mooie (nagemaakte) pelgrimsspeldjes gezien ook een schelp natuurlijk.
Verder ben ik vandaag naar de stembus geweest en ben ik bezig met mijn halve eeuwfeest. Ik heb je een uitnodiging gestuurd als je het feestje niet haalt heb je in ieder geval wat leuke post als je thuiskomt! Per slot van rekening gaat het erom dat je Santiago de Compostella haalt!
Dus zet hem op! Ik leef met je mee! Ik zou je het liefst per expresse een poncho sturen maar ik weet niet waarheen!
Denk aan het liedje van André van Duin: We zullen doorgaan!
Bon courage! Ada -
22 Mei 2014 - 21:46
:
Haha Ada bedankt! Ik had de poncho en dikke trui al na 10 dagen in Frankrijk naar huis gestuurd. Ik zag ze ook overal te koop dus dacht dat als het nood gaf ik er wel weer een kon kopen.. Ook heb ik die regensloffen teruggestuurd omdat ik er opgezette benen in kreeg door de warmte! In Frankrijk regende het ook wel maar niet zo hard. Dus hield mijn jas het wel.
ja en ik wist niet dat het hier zo koud kon zijn! Na elke dip komt weer een up, vanavond gezellig gegeten en morgen en overmorgen schijnt het niet te regenen. Om toch wat kms in te halen wil ik er morgen 28 doen! En al vroeg vertrekken.
Wanneer is je feestje? -
22 Mei 2014 - 21:46
:
PS iedereen smokkelt dus wel een beetje (behalve ik) -
23 Mei 2014 - 09:12
Marjon:
De man met de hamer is nabij - geen slecht idee om hem te ontwijken!! En als je zijn naam noemt kijkt ie naar je en zie je hem aankomen en ben je voorbereid ;-)
Ik ga nu naar yoga en zal voor je mediteren. Spirituele kracht vanuit alle windstreken komen naar je toe... vandaar misschien die harde wind onderweg.
Hou vol! De glorie is het waard x
Marjon -
23 Mei 2014 - 10:32
Carin:
hou vol Petra, er komen vast weer mooie dagen met een leukere route aan! -
23 Mei 2014 - 10:52
Cor:
Hoi Petra,
Ja,het laatste stuk nog maar je gaat het redden.Jammer van die mensenmassa"s.Wij hadden
een heel rustige camino.Soms excentrieke figuren waar je mee kon lachen en die er qua kleding
soms niet uitzagen,compleet met knapzak en stok.
Maar denk maar aan het einde dan heb je een mooi vooruitzicht.
Sterkte en groeten,
Cor -
23 Mei 2014 - 18:41
:
Ja het is druk en ik denk dat het elk jaar alleen maar drukker zal worden. Ik heb van verschillende mensen dus gehoord bij wie de Camino zo tegenviel dat ze naar huis zijn gegaan..
De Australiërs lopen elke dag niet meer dan 20 km en zijn dan om 11:30 im de Auberge.. Dit alles alleen maar om verzekerd te zijn van een bed. Maar dan zit je dus de hele middag te duimendraaien, te drinken, te praten en te internetten. Gister had ik ook zo'n dag dus vandaag 29 km gelopen om wat in te halen! Het was gelukkig droog, wel veel tegenwind. Om niet voor een verrassing te staan boek ik nu meestal een privé bed ( en ben dus 20 euro kwijt ipv 5 euro). Om toch anderen te ontmoeten doe ik wel mee met het avondeten.
Maar zoals al eerder gezegd: omdat Ik iedereen meestal na een dag weer kwijt ben blijven de gesprekken oppervlakkig. Behalve bij mijn " familie" maar die liggen nu weer voor.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
