Een half jaar later
17 December 2014 | Nederland, Hoorn
Vandaag is het 17 december en is mijn moeder jarig. Ze is in redelijk goede gezondheid 82 jaar geworden.
Het is vandaag ook precies een half jaar geleden dat ik thuiskwam van mijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Het was me het half jaartje wel. Of nee, het was me het jaartje wel. Alles bij elkaar heb ik In totaal 3000 km afgelegd in 2014. Ik ben over een emoitionele achtbaan gegaan. En ik heb mijn 50e verjaardag geheel in stijl van de Camino gevierd.
Op 17 juni vloog ik naar huis en mijn moeder zat, zoals ze had gezegd, op me te wachten. 6 weken na de operatie was ze bijna weer de oude, toch wel heel bijzonder op je 81e na zo een zware operatie. Maar ze kon zich niets meer herrinneren van wat ze had gezegd. Dat ik mijn Camino voort moest zetten en vooral door moest lopen.
Ik had voor haar een vreselijk kitscherig Jacobusbeeldje meegenomen en zei haar dat deze apostel ons beiden had beschermd op onze reis. Ze zette het voor zich neer op tafel en verkondigde stellig: die blijft daar staan zolang ik leef.
En dan ben je dus thuis. Hoe pak je het normale leven weer op?
Men vond dat ik was veranderd. Ik was stil, teruggetrokken en overgevoelig. Ik kon om het minste geringste in tranen uitbarsten. Ik wilde verhuizen naar het platteland. Ik wilde een gite beginnen in Frankrijk. Ik was als het ware betoverd.
Op mijn werk had ik moeite weer in het ritme te komen. De passie die ik altijd voor mijn werk heb gehad was er even niet meer. Gelukkig is dat weer helemaal goed gekomen ;-). Ik heb echt een fijne groep collega's om me heen en ben weer blij en trots dat ik deel mag uitmaken van Enza Zaden.
Nu, na 6 maanden ben ik weer redelijk teruggekeerd op aarde. Maar er zijn dingen die blijvend zijn veranderd. Ik begon als sportieveling en eindigde in het spirituele. Door de onverklaarbare dingen en speciale momenten onderweg ben ik toch wat anders gaan denken en geloviger geworden. Toeval bestaat, maar niet zo vaak.
Op de Camino ben ik heel dicht bij mezelf gekomen. Maar op de een of andere manier ga je na verloop van tijd toch weer verder van jezelf afstaan. Ik heb te weinig op mijn intuitie vertrouwd. Omdat je zo het zo graag iemand naar de zin wilt maken. Omdat je je schuldig voelt. En dan blijkt dat die persoon het al maanden niet zo nauw heeft genomen met de waarheid. Iemand die je, zeg maar, "op je ziel heeft getrapt". Iemand van wie je zoiets nooit zou verwachten. Maar uiteindelijk overheerst de opluchting. Dat niet JIJ, maar die ander de weg compleet kwijt is geraakt.
En het is ook weer een wijze les. Volg je intuitie en blijf bij jezelf. Probeer datgene vast te houden wat je hebt geleerd op de Camino. Ik had al veel eerder moeten doen wat Jacobus me wilde laten zien maar waar ik blind voor was. Misschien dat mijn verhaal toch nog een happy ending krijgt.
Dus, voor 2015 nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Wat ik nog meer heb geleerd van deze camino? Dat het leven thuis gewoon doorgaat als ik er niet ben. Maar ik ben vooral dankbaar. Dankbaar dat ik de kans kreeg om deze bedevaart te doen en zonder noemenswaardige problemen (of blaren) aan te komen in Santiago de Compostella. Ik heb er 3 fantastische vrienden aan overgehouden. Een Fransman, een Duitser en een Nieuw-Zeelandse.
Rest mij nog jullie allemaal te bedanken voor de steun die ik onderweg heb gekregen, via de blog of via de email. En voor de belangstelling die ik heb gekregen op mijn 50e verjaardag.
Ik wens jullie FIJNE FEESTDAGEN
Het is vandaag ook precies een half jaar geleden dat ik thuiskwam van mijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Het was me het half jaartje wel. Of nee, het was me het jaartje wel. Alles bij elkaar heb ik In totaal 3000 km afgelegd in 2014. Ik ben over een emoitionele achtbaan gegaan. En ik heb mijn 50e verjaardag geheel in stijl van de Camino gevierd.
Op 17 juni vloog ik naar huis en mijn moeder zat, zoals ze had gezegd, op me te wachten. 6 weken na de operatie was ze bijna weer de oude, toch wel heel bijzonder op je 81e na zo een zware operatie. Maar ze kon zich niets meer herrinneren van wat ze had gezegd. Dat ik mijn Camino voort moest zetten en vooral door moest lopen.
Ik had voor haar een vreselijk kitscherig Jacobusbeeldje meegenomen en zei haar dat deze apostel ons beiden had beschermd op onze reis. Ze zette het voor zich neer op tafel en verkondigde stellig: die blijft daar staan zolang ik leef.
En dan ben je dus thuis. Hoe pak je het normale leven weer op?
Men vond dat ik was veranderd. Ik was stil, teruggetrokken en overgevoelig. Ik kon om het minste geringste in tranen uitbarsten. Ik wilde verhuizen naar het platteland. Ik wilde een gite beginnen in Frankrijk. Ik was als het ware betoverd.
Op mijn werk had ik moeite weer in het ritme te komen. De passie die ik altijd voor mijn werk heb gehad was er even niet meer. Gelukkig is dat weer helemaal goed gekomen ;-). Ik heb echt een fijne groep collega's om me heen en ben weer blij en trots dat ik deel mag uitmaken van Enza Zaden.
Nu, na 6 maanden ben ik weer redelijk teruggekeerd op aarde. Maar er zijn dingen die blijvend zijn veranderd. Ik begon als sportieveling en eindigde in het spirituele. Door de onverklaarbare dingen en speciale momenten onderweg ben ik toch wat anders gaan denken en geloviger geworden. Toeval bestaat, maar niet zo vaak.
Op de Camino ben ik heel dicht bij mezelf gekomen. Maar op de een of andere manier ga je na verloop van tijd toch weer verder van jezelf afstaan. Ik heb te weinig op mijn intuitie vertrouwd. Omdat je zo het zo graag iemand naar de zin wilt maken. Omdat je je schuldig voelt. En dan blijkt dat die persoon het al maanden niet zo nauw heeft genomen met de waarheid. Iemand die je, zeg maar, "op je ziel heeft getrapt". Iemand van wie je zoiets nooit zou verwachten. Maar uiteindelijk overheerst de opluchting. Dat niet JIJ, maar die ander de weg compleet kwijt is geraakt.
En het is ook weer een wijze les. Volg je intuitie en blijf bij jezelf. Probeer datgene vast te houden wat je hebt geleerd op de Camino. Ik had al veel eerder moeten doen wat Jacobus me wilde laten zien maar waar ik blind voor was. Misschien dat mijn verhaal toch nog een happy ending krijgt.
Dus, voor 2015 nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Wat ik nog meer heb geleerd van deze camino? Dat het leven thuis gewoon doorgaat als ik er niet ben. Maar ik ben vooral dankbaar. Dankbaar dat ik de kans kreeg om deze bedevaart te doen en zonder noemenswaardige problemen (of blaren) aan te komen in Santiago de Compostella. Ik heb er 3 fantastische vrienden aan overgehouden. Een Fransman, een Duitser en een Nieuw-Zeelandse.
Rest mij nog jullie allemaal te bedanken voor de steun die ik onderweg heb gekregen, via de blog of via de email. En voor de belangstelling die ik heb gekregen op mijn 50e verjaardag.
Ik wens jullie FIJNE FEESTDAGEN
-
17 December 2014 - 11:26
Liana:
Bedankt dat je ons hebt laten meegenieten van je verhalen en fijn dat je niet meer "blind" bent.
Ik wens veel geluk op je verdere levenspad. -
17 December 2014 - 12:43
Vera:
Hoi Petra, wat een ontroerend verhaal heb je geschreven! Ik wens je het allerbeste met alles wat je mag meemaken. Fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar. We zien elkaar gauw. -
17 December 2014 - 13:12
Jeanne En Piet Peeters:
Hallo Petra
Dank je wel voor je mooi verslag. We hebben een beetje van jouw Camino meegeproefd. Blijf Je hart en gevoel volgen. We wensen je een gezegend Kerstfeest en een gelukkig en gezond 2015 toe.
Piet en Jeanne -
17 December 2014 - 15:00
Anka:
Hoi Petra, mooi verwoord! Lieve groeten, Anka en Ron -
17 December 2014 - 17:07
Roos En Wim:
Vol ontroering dit laatste reisverslag gelezen.
Wij wensen je nog veel geluk voor de toekomst! -
17 December 2014 - 19:18
Monique Bennis:
Goh Petra wat een verhaal weer!
En zo mooi verwoord.
Ik wens jou ook het allerbeste voor het nieuwe jaar en hele gezellige kerstdagen! -
17 December 2014 - 19:22
Ans:
Wat blijft die Camino toch bijzonder. Het is de beste school voor prachtige levenslessen, en ja, jij bent geslaagd.....
Petra, hele mooie kerstdagen en voor 2015 weer 365 mooie uitdagingen en geluk!
Liefs Ans. -
17 December 2014 - 19:36
Janet Nijs:
Hoi Petra,
Mooi verhaal weer! Ik wens je een fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar. Groetjes janet -
18 December 2014 - 11:56
Regina:
ik lees nu pas je verhaal.Wat ben je toch een prachtig en bijzonder mens.
Ik hoop je gauw weer te spreken,thuis of waar dan ook
Je reis is niet voor niets geweest.Hoe dan ook.
Lieve Gr.ook v Daan -
08 April 2019 - 18:15
Wim Corbijn:
Sterkte Pé ,waar zit je nu ,wezitten hier met Inge en Gerard in Albir ,ook mooi dat je hen ken ,en ik jou ,mooie en goeie loop ,groet Bep Wim Inge en Gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
