Cruz de Ferro
Door: Petra
01 Juni 2014 | Spanje, Ponferrada
Het is inmiddels 1 juni en ben ik precies 2 maanden onderweg. Ik heb er bijna 1300 km op zitten en het is nog een dag of 10 tot aan Santiago. Tot aan Astorga in 4 dagen tijd 110 km gelopen! en nu de afgelopen 2 dagen wat minder maar totaal 150 km in 6 dagen. Nog steeds geen problemen maar Ik merk wel dat, nu het warmer wordt, mijn schoenen na verloop van tijd meer beginnen te knellen. Na die 2 dagen regen voorbij Burgos is het droog gebleven en is het momenteel prachtig weer.
Vandaag Cruz de Ferro (ijzeren kruis, 1531 meter hoog en tevens het hoogste punt van de hele Camino) gepasseerd. De pelgrims leggen al sinds eeuwen een steen neer bij het kruis. Voor veel pelgrims betekend het het symbolisch afleggen van iets wat hun ziel bezwaart. De steen moet wel van huis zijn meegenomen en niet kort van tevoren zijn opgeraapt. Daarna lopen ze dus letterlijk en figuurlijk "lichter". Ik was een steen vergeten mee te nemen en het kruis leek, althans toen ik er was, meer een toeristische attractie, terwijl het eigenlijk een indringende plek zou moeten zijn.
Deze laatste paar weken heb ik me eindelijk overgegeven aan het pelgrimsgeweld en geniet ik er met volle teugen van. In Astorga kwam ik Maria weer tegen zij had opnieuw problemen gehad met blaren en was weer met de bus gekomen en had nieuwe schoenen gekocht. Ik krijg het idee dat zij meer op terrassen zit dan loopt, maar gezellig is het wel, en ze geeft het niet op. Ook kwam ik Monique weer tegen die nu met Gert loopt, een "ouwe hippie" zoals hij zichzelf omschreef. Hij had een heel mooi verhaal hoe hij vlak voordat hij op zwart zaad kwam te zitten een prijs won in de postcodeloterij en daardoor ineens geld had om naar Santiago te gaan!
Je hebt zo snel contact en zelfs al praat je maar een half uur dan ben je de keer erop meteen de grootste vrienden. Er zijn van die dagen dan beginnen de gesprekken s'morgens al en gaan ze door tot na het avondeten! Het is nu een grote 14 daagse mars en er blijft amper tijd over voor het dagboek of de blog.
Sommige gesprekken zijn indringend, andere wat minder, maar iedereen heeft wel een "dingetje" waarom ie de Camino loopt.
De vraag voor velen is alleen "hoe nu verder na de Camino"?
Vandaag Cruz de Ferro (ijzeren kruis, 1531 meter hoog en tevens het hoogste punt van de hele Camino) gepasseerd. De pelgrims leggen al sinds eeuwen een steen neer bij het kruis. Voor veel pelgrims betekend het het symbolisch afleggen van iets wat hun ziel bezwaart. De steen moet wel van huis zijn meegenomen en niet kort van tevoren zijn opgeraapt. Daarna lopen ze dus letterlijk en figuurlijk "lichter". Ik was een steen vergeten mee te nemen en het kruis leek, althans toen ik er was, meer een toeristische attractie, terwijl het eigenlijk een indringende plek zou moeten zijn.
Deze laatste paar weken heb ik me eindelijk overgegeven aan het pelgrimsgeweld en geniet ik er met volle teugen van. In Astorga kwam ik Maria weer tegen zij had opnieuw problemen gehad met blaren en was weer met de bus gekomen en had nieuwe schoenen gekocht. Ik krijg het idee dat zij meer op terrassen zit dan loopt, maar gezellig is het wel, en ze geeft het niet op. Ook kwam ik Monique weer tegen die nu met Gert loopt, een "ouwe hippie" zoals hij zichzelf omschreef. Hij had een heel mooi verhaal hoe hij vlak voordat hij op zwart zaad kwam te zitten een prijs won in de postcodeloterij en daardoor ineens geld had om naar Santiago te gaan!
Je hebt zo snel contact en zelfs al praat je maar een half uur dan ben je de keer erop meteen de grootste vrienden. Er zijn van die dagen dan beginnen de gesprekken s'morgens al en gaan ze door tot na het avondeten! Het is nu een grote 14 daagse mars en er blijft amper tijd over voor het dagboek of de blog.
Sommige gesprekken zijn indringend, andere wat minder, maar iedereen heeft wel een "dingetje" waarom ie de Camino loopt.
De vraag voor velen is alleen "hoe nu verder na de Camino"?
-
01 Juni 2014 - 23:05
Anka:
hoi Petra,
Ja, dat vraag ik me ook al een tijdje af: hoe moet je straks weer in de hectiek van deadlines etc. bij Enza? Zo'n omschakeling is niet makkelijk, lijkt mij.
Wel fijn om te lezen dat je nu goed kunt omgaan met het pelgrimsgeweld (leuk woord trouwens).
Wij hebben net weekendje met Oleg plus vrouw en kind gehad, heel gezellig maar ook diepgaande gesprekken (net als jij dus, maar dan zonder lopen, ha ha)
Groetjes
Anka -
02 Juni 2014 - 08:44
Marie-José:
Top hoor Petra!
hou nog even vol
groetjes van de biljartmeiden(wij hebben de laatste keer gebiljart) -
02 Juni 2014 - 15:20
Cor:
Ja,in Santiago kom je weer op aarde en weet je niet wat je verder moet.
Na een paar dagen kom je tot zinnen en gaat het leven "gewoon"verder.
Of nog naar Finistere?Is ook mooi hoor.
Nog even volhouden dus.
Groeten
Cor -
02 Juni 2014 - 17:21
Gerda:
Wat was jou dingetje eigenlijk? -
02 Juni 2014 - 19:12
Ada:
Hoi Petra,
Het einde in zicht! Tja, en dan? Volgens mij moet je nog afbouwen ook. Niet alleen geestelijk. Als je thuiskomt de eerste dag eerst nog gewoon minstens 20 kilometer en dan elke dag een kilometer minder. Als je dan bij de een kilometer bent ben je wel weer gewoon terug in het présantiogaanse ritme en vind je het ook weer heel belangrijk om de vuilnisbak op tijd aan de weg te zetten en al die dingen waar wij gewoon mee zijn doorgegaan toen jij weg was. Maar misschien ook niet. We zullen het wel horen hoe het je verder vergaat.
Heel veel plezier en geniet tot het laatst!
Ada -
02 Juni 2014 - 21:37
Corrie:
Nou Petra hier op school is net de 4 daagse begonnen, dus het gevoel is hier ook voor de kleintjes tenminste als ze het uitlopen. Mooi dat het allemaal zo goed verloopt. En nog even zien we je weer. Succes nog voor het laatste stuk. gr.Kees en Corrie -
03 Juni 2014 - 00:02
Marjon:
'In het pad des levens is er gelukkig geen weg terug. Het loopt altijd door, verlicht van wie je was, met uitzicht op wie je wilt zijn.' :-) -
03 Juni 2014 - 11:46
Helen:
Hello again Petra - I am still loving reading your reports of the journey, and I am with you in spirit, despite having now been home in New Zealand since last week.
Here it is most definitely winter although the weather is beautiful and I can sit on my deck in the sun, watching the sea and the snowy mountains, whilst pondering my great walk - which is only half of the distance you are covering, but which still seems quite amazing to me and to all my family and friends. And it seems I cannot truly disconnect until I see the photos of my Camino friends reaching their destinations! I am so excited for you - you have done so well Petra and you are nearly there.
Spain sounds so different to France but rich in its own way from what I can understand via Google Translate but please enlighten me, what does the following actually mean if correctly translated: 'these past few weeks I'm finally surrendered to the pilgrims violence and I enjoy it to the fullest'?
So my dear Camino friend, my very best wishes to you and Roger and Albert - also Lise and Jean-Louis should you see them again.
-
04 Juni 2014 - 21:53
Jeanne En Piet.:
Hoi Petra,
Inmiddels ben je al weer dichter bij je einddoel Santiago. We vinden dat je echt super gelopen hebt en nog loopt. Zoveel indrukken en zoveel ervaringen.
Geniet nog masr ten beste deze laatste dagen.
heel veel groetjes van Piet en Jeanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
